DNS یا مخفف عبارت های(Domain Name System) که در فارسی آن را سامانه نام دامنه می نامد .
دی ان اس زیرساخت وب را که هر روزه مورد استفاده قرار می‌دهیم، تشکیل میدهد. این سیستم کاملاً در پس‌زمینه عمل می‌کند و نام وب‌سایت‌های قابل شناسایی برای انسان را به آدرس‌های IP عددی که مناسب تشخیص رایانه است تبدیل می‌کند. دی ان اس این کار را از طریق جستجوی اطلاعات بر روی سیستمی انجام میدهد که به سرورهای DNS سراسر اینترنت متصل است. با این حال سرورهای دی ان اس مختلف ممکن است بر حسب سرعت و امنیت عملکرد متفاوتی داشته باشند.
در یک تعریف کلی می توان گفت وظیفه DNS ترجمه اسامی به IP می باشد.هر دامنه یک یا چند سرور نام دامنه دارد که درخواست هایش را بررسی می کنند و مسئولیت مدیریت رکورد های پایگاه داده این سرور DNS بر عهده ی فرد، گروه یا یک نرم افزار می باشد. به علاوه پاسخ گویی به این درخواست ها باید همزمان با به روز رسانی اطلاعات پایگاه داده بر اساس تغییرات دامنه ها یا ثبت دامنه های جدید انجام گیرد. بنابراین DNS یک بانک اطلاعاتی توزیع شده می باشد.
در هنگام اتصال به یک سایت، رایانه ی شما از یک سرور DNS، برای پیدا کردن دامنه ی مورد نظر استفاده می کند که به این کار (Name Resolution) گفته می شود.
طرز کار دی ان اس :
غالبا از DNS به صورت یک کتابچه تلفن یاد می‌شود که شما در آن به دنبال نام یک نفر می‌گردید و کتابچه شماره تلفن فرد را به شما ارائه می‌کند. DNS نیز همچون کتابچه تلفن نام‌های خوانا برای انسان را به اعدادی تبدیل می‌کند که رایانه‌ها به راحتی آن را می‌فهمند. به بیانی دیگر زمانی که شما قصد جستجو چیزی در اینترنت دارید، تمامی این جستجو‌ها برای یک دیتابیس ارسال می‌شود. سپس بعد از یافتن جواب از دیتابیس به شما نشان داده می‌شوند. هرچه این دیتابیس سریعتر باشد، سرعت بارگذاری صفحات وب نیز به شدت افزایش پیدا می‌کند.
سرورهای DNS نام‌های دامنه‌ها را به آدرس‌های IP متناظرشان مطابقت می‌دهند. وقتی یک نام دامنه را در مرورگر خود وارد می‌کنید، رایانه شما با سرور DNS موجود تماس می‌گیرد و آدرس IP مرتبط با آن نام دامنه را می‌پرسد. سپس رایانه شما به آدرس IP وصل می‌شود و صفحه وب مربوطه را برای شما بارگذاری می‌کند.